మా బతుకమ్మ పండుగ కథలు ,🌹☘🌺🌿🌷🍀🌻🌿🌼☘🌸☘🌼🍀🍁🌿

🌺🍃🌼🍃🌸బతుకమ్మ పండుగ 🌸🍃🌼🍃🌺🍃🌻
---
( మూడవ భాగం ) రోలు -రోకళ్ళు ---

నేను వెయిట్ చేస్తూ వుండేదాన్ని...ముందు ఇద్దరు పాడగానే ఇక ఎవ్వరికీ ఛాన్స్ ఇవ్వకుండా, ఒకదానివెంట.మరోటి...అమ్మ తిట్టేది. " అందర్నీ పాడనివ్వూ " అని... అప్పుడు ఒక నిముషం సేపు చూసి మళ్ళీ అందుకునే దాన్ని.. దాంతో ఏ పాటలు పాడాలో ముందే ప్రిపేర్ అయి మరీ వచ్చేవారు.
మా సరసక్క నెం.వన్ గా పాడేది.. వరుసకు అక్క అయినా, అమ్మకంటే ఓ నాలుగైదేళ్ళు చిన్నదేమో.. బతుకమ్మపాటలకు మాత్రం నాకు గురువు..

"ఏమేమి పువ్వప్పునే గౌరమ్మ - ఏమేమి కాయప్పునే..
గుమ్మడీ పువ్వప్పునే గౌరమ్మ - గుమ్మడీ కాయప్పునే
గుమ్మడీ పువ్వులో -గుమ్మడీ కాయలో
ఆట చిలుకలు రెండు - పాట చిలుకలు రెండు
కలికి చిలుకలు రెండు - కందువ్వ మేడలో ..
!!ఏమేమి!!
తంగేడు పువ్వప్పునే గౌరమ్మ తంగేడు కాయప్పునే..
!!ఏమేమి!!
గన్నేరు పువ్వప్పునే గౌరమ్మ తంగేడు కాయప్పునే..
ఇలా ఎన్ని పూలు, అయినా కలుపుకోవచ్చు..
మూడు చరణాలు తప్పని సరిగా వుండాలి.

"ఒక్కొక్క పూవ్వేసి చందమామ. -.ఒక్క ఝామూ ఆయె చందమామ
శివ పూజ వేళాయె చందమామ - శివుడేల రాడాయె చందమామ "

ఇలా ఎన్నో పాటలు..పాడినవి రిపీట్ కాకుండా.. 2 గంటల పాటు మైమరచి ఆడి పాడే వారము. కాసేపు కోలాటం..కోలాటంవేసేటప్పుడు ఆపాటలు వేరే..

" నెమలి బాయెనమ్మా కోలు - సజ్జలు గల దేశం
సజ్జలు పండించీ కోలు - సజ్జలారగించీ
చెలిమ నీరు తాగీ కోలు - చెంగళించి కూసే "

ఇలా పాటలన్నీ పూలమీదా, పళ్ళ మీదా, ధాన్యాల మీదా, పక్షల మీదా వుండేవి
.అందరూ మైమరచి పోయి, ఛలోక్తులతో, వదినా మరదళ్ళ పరాచికాలతో సందడి, సందడిగా వుండేది.. కొన్ని పాటలు దేవుళ్ళ జంటలతో ( పాట గుర్తు రావడం లేదు
కానీ తప్పక చెప్తాను ..) వుండేవి.. లక్ష్మీ దేవి -విష్ణుమూర్తి; పార్వతి - పరమేశ్వరుడు; సరస్వతి - బ్రహ్మదేవుడు ఇలా...
కొందరు కొంటె తనంతో (మా సరసక్క) అక్కడ వున్న వారిని వారి భర్త పేరుతో కలిపి పాడేవారు. ఉదా: మా అమ్మ సులోచన - నాన్న లక్ష్మీ నరసింహారావు
అనసూయమ్మ -రంగయ్య గారు; సరసమ్మ -వెంకటేశ్వరరావు: జయమ్మ -వెంకటరెడ్డి; తాయమ్మ -నారాయణరావు ..అంటూ పాడుతుంటే ..చూడాలి..
పక పకా నవ్వులు....సిగ్గులు.. (మరి ఇప్పటి స్త్రీలు భర్తను పేరు పెట్టి, ఏరా, ఏంవోయ్
అనే రోజుల్లో ..ఆ సరదా అర్ధం కాదేమో.. పైగా వాట్స్ ద ఫన్? అనుకుంటారు..) ఆ ఆనందం, నవ్వులూ నాకు ఇంకా ఇప్పుడేవిన్నట్టుగా...చెవుల్లో వినపడుతోంది.

ఆడంగులంతా ఈ కోలాహలం లో వుంటే, కొంటె కోణంగి అబ్బాయిలు
రోలు రోకళ్ళతో వెనకాలే మోత మోగిస్తూ. అందరూ వులిక్కి పడి, జడుసు కునేట్టు చేసేవాళ్ళు... రోలు -రోకళ్ళు అంటే నిజమైన' రోలు -రోకళ్ళు ' కావు..అదే ఆకారంలో వుండే అంగుళం సైజు ఇనప "రోలు -రోకళ్ళు" అన్న మాట..ఇప్పటి వారి ఊహకు కూడా అందని ఆట వస్తువిది. చిటికెడు గంధకం పొడిని వాటిలో నింపి, గట్టిగా బిగించి గోడకు కొడితే, పెద్ద బాంబు పేలిన శబ్దం వచ్చేది. దసరాల నుండీ దీపావళివరకూ, మగపిల్లందరి దగ్గరా ..ఖచ్చితంగా వుండి తీరవలసిందే..
మరి ఎంతమందికి గుర్తుందో... smile emoticon

మా రెండో అన్నయ్యా, తమ్ముడూ ఇంకా కొంతమంది చేరి, ఈ రోలు -రోకళ్ళు మోగించేవారు. మాకు చచ్చేంత భయం..కొంతమంది పెద్దవాళ్ళకి కూడా గుర్తుండని, నోరు తిరగని పాటలు సైతం అవలీలగా పాడే నేను.. ఆ శబ్దాలకు భయపడి.. పాట ఆపి మా అమ్మను పట్టుకొని 'బావురుమని ' ఏడ్చేదాన్ని..ఇంకొంతమంది పెద్దలకీ భయమే... అందులో ముఖ్యం మా సరసక్క.
వాళ్ళ నాన్న మాకు హెడ్మాస్టర్ గారు ( నాన్న కజిన్) , మా సరసక్క భర్త వెంకటేశ్వరరావు గారు (బావ) మాకు టీచరు..వరసకి బావే అయినా మా అందరికీ చచ్చేంత భయం ఆయనంటే... సరసక్క, బక్కపల్చగా, చామన ఛాయతో, గట్టిగా బిగించి వేసుకున్న జడ, తలనిండా పూలు, కాస్త పైకి కట్టిన చీర, కాళ్ళకి లావుపాటి పట్టాగొలుసులు, మట్టెలు , మెడకి హత్తుకుని నల్లపూసలూ, కళ్ళకి కాటుక...ముగ్ధ లా, అమాయకంగా, అందంగా ..బతుకమ్మలాగే వుండేది..

వీళ్ళ రోలు -రోకళ్ళమోత భరించలేక, పెద్ద గొంతుతో ( కొద్దిగా ఉక్రోషం కూడా) ... కళ్ళు పెద్దవి చేసి...ముక్కులు వుబ్బిస్తూ..... "వురేయ్..మీ బావతో చెప్తా వుండండి..ఒక్కొక్కడి సంగతి..సెలవలు బలాదూరుగా వృధా చేస్తున్నారని చెప్పి కోదండం వేయించమంటాను.. బడి శుభ్రం చేయించమంటా .. " అంటూ అరిచేది..
మా సోదరులూ, వాళ్ళ ఫ్రెండ్సూ....కిక్కురు మనకుండా ఆరోజుకి పారిపోయినా..
మర్నాడు 'కుక్కతోక వంకరే .. ' మామూలుగా మళ్ళీ తయారయ్యేవాళ్ళు.. రోలు -రోకళ్ళ తో...

పాటలు పాడటానికి కూడా నన్ను ' స్టాండ్ బై ' గా పెట్టుకనేవారు చాలామంది.. చరణాలు గుర్తు రావనీ, ఒక్కోసారి గుక్క తిప్పుకునేందుకో, కీచుగొంతు పైకి లేవని వాళ్ళూ.. నన్ను " మనిద్దరం పాడదాం రావే ఉషా.. "
అంటూ పిలిచేవారు..వెంటనే నేను సర్కిల్ లో వాళ్ళ ప్రక్కన చేరి పోయేదాన్ని,
మహదానందంగా.. "మా ఉషమ్మ మంచిది .. " అంటూ బుగ్గలు పుణికి, గారం చేసేవారు.. మా సరసక్క నన్ను పక్కన పెట్టుకొని కొన్ని పెద్దపాటలు ఒక చరణం తనూ, ఒక చరణం నేనూ పాడే వాళ్ళం.. ఇంతా చేస్తే నా వయసు 10 సం. లోపే..ఇప్పుడు తలచుకుంటే ఎంతో గర్వంగా... నాకే వింతగా అనిపిస్తోంది.

ఒక్కోసారి కొత్తగా నేర్చుకున్న పాటలు , తడబడటమో , చరణం మర్చి పోవడమో జరిగితే .. మా సరసక్క , గుడ్లు  ఉరిమేలా చూసి , పెద్దగొంతు తో  తను పాడేది .. నాకు భలే ఇoసల్ట్ అనిపించేది ..మర్నాడు అమ్మతో బుక్ లో రాయించుకొని , బాగా ప్రాక్టీస్ చేసేదాన్ని .  తప్పుల్లేకుండా పాడి , సరసక్కవైపు గర్వంగా చూసేదాన్ని . నా అమాయకత్వానికి ముసి ముసిగా నవ్వుకునేది మా సరసక్క ! తన పూర్తిపేరు సరస్వతి .. కానీ అందరూ సరసూ , సరసమ్మా అనేవారు .

(అప్పుడే అయిపోతే ఎలా..? ఇంకా ఎన్నో చెప్పాలి మీకు...  మరికొన్ని మరో పోస్ట్ లో చెప్తా..)